Het seizoen 2011/2012 kende een rommelig verloop. Drie teams trokken zich terug en van één team (SVLY) ging het terrein op slot. De kampioensstrijd spitste zich daardoor toe op twee teams: GSC ESDO 3 en HVV 5. In het laatste, allesbeslissende duel, won GSC ESDO met 3-1 en werd kampioen. Als beste nummer twee promoveerde HVV 5 naar de derde klasse. Die promotie werd later op verzoek van het team teruggedraaid.

Waar ging het mis? Onze geschiedschrijvers zijn druk bezig het seizoen 2010/2011 te analyseren. De feiten en cijfers zijn wel al gereed.

Een samenvatting van het seizoen 2009/2010 volgt ook zo snel mogelijk.

Het seizoen 2008/2009, voor het eerst in de reserve derde klasse. Vooraf ziet niet iedereen het zitten. Hebben de godenzonen daar wel wat te zoeken? Na het eerste duel tegen een veel fitter Concordia vieren wij het behaalde punt (3-3) en lijkt een seizoen lang degradatievoetbal ons lot. Niets blijkt minder waar. Na acht wedstrijden kunnen de gele bolhoedjes uit de tas om de eerste periodetitel te vieren. Na de winterstop komt er de klad in en gaat HVV 5 traditioneel de fout in tegen de 'kleintjes' Hoek van Holland en Full Speed. Vijf wedstrijden voor het einde is de achterstand op lijstaanvoerder Quintus vijf punten. Dan verslaan de godenzonen de koploper in eigen huis, buigen tegen de andere kampioenskandidaat Oliveo een 2-1 achterstand bij rust om in een 4-3 zege en zien Quintus nog een slippertje maken in Schipluiden. En dus volgt op het terrein van Naaldwijk een beslissingswedstrijd. In een episch gevecht winnen de godenzonen, dankzij een doelpunt in de 110e minuut van wie anders dan de Doelpuntenmachine.

HVV 4 start het seizoen 2007/2008 als HVV 5 door de promotie van een nieuw, jeugdig HVV-team. Op de resultaten heeft het geen invloed. De godenzonen blijven lang in de race om de titel en tegen de rechtstreekse concurrenten HBS 5 (4-2 winst en 4-4) en SJC 5 (3-2 en 4-2 winst) wordt ijzersterk gespeeld. Helaas worden juist tegen de mindere goden gratis punten uitgedeeld. Misstappen tegen onder andere laagvliegers Lugdunum en Voorschoten’97 kosten HVV uiteindelijk de titel. HBS 5 wordt kampioen, maar door de gewijzigde promotieregeling promoveert ook HVV 5 naar de reserve derde klasse.

Het seizoen 2006/2007 start met een vuistslag op de neus van nieuweling Maurits van der Werf. Het is een voorbode van wat nog komen gaat. TAC’90 en Oranjeplein worden wegens wangedrag uit de competitie gehaald, Duinoord/De Jagers en Laakkwartier na ongeregeldheden lange tijd stilgezet. Blauw Zwart trekt zich uit eigen beweging terug. Met negen teams maakt HVV 4 de competitie af en eindigt op een verdienstelijke tweede plaats. In het kampioensduel is RKAVV 3 met 1-0 te sterk.

Uit de laatste zeven wedstrijden van het seizoen 2005/2006 haalt HVV 4 dertien punten, precies evenveel als uit de eerste 15 duels. Het geheim is de ingenieus uitgedachte tactiek (“met z’n allen in de goal”) van het nieuwe technische duo Kalis/Van Schravendijk. Tegen DSO 2 trekken de godenzonen een muur van verdedigers op, wat resulteert in het eerste puntverlies van de uiteindelijke kampioen. De nieuwe speelwijze wordt niet meer verlaten en ondanks het geweeklaag van enkele tegenstanders levert de eindsprint een keurige plek in de middenmoot op.

De tien wedstrijden voor de winterstop van het seizoen 2004/2005 leveren slechts zes winstpunten op. Na de winterstop speelt HVV 4 echter als herboren en in de laatste tien duels worden liefst 16 punten vergaard. In het seizoen dat het oppermachtige maar strontvervelende VUC 4 kampioen wordt, spelen vooral de scheidsrechters in deze Haagse poule een bijzondere rol. Het optreden van de leidsman van HMC levert nog jaren stof tot praten op. Hij keurt een zuivere goal of, geeft twee onterechte strafschoppen aan de eigen ploeg en weigert er twee aan HVV te geven. Toch pakken de ongelovigen in de achtertuin van Allah een punt: 3-3.

In het eerste jaar in de reserve vierde klasse speelt HVV 4 een vrij kleurloos seizoen. In de Leidse afdeling wordt in 2003/2004 geen rol in de titelstrijd gespeeld en vier wedstrijden voor het einde zijn de godenzonen al veilig. Het absolute hoogtepunt is de trip naar Kaapstad in januari 2004. Het is dan ook een vrij grote omschakeling naar Stompwijk uit. Verder dan een achtste plaats reiken wij niet. Het tweede team van ROAC’79 wordt kampioen, maar heeft daar wel de hulp van de eigen scheidsrechter voor nodig.

Het seizoen 2002/2003 staat met goud omrand in de geschiedenis van HVV 4. Door een ongeslagen reeks van liefst 21 wedstrijden wordt het eerste en vooralsnog enige kampioenschap behaald in de reserve vijfde klasse. De godenzonen starten met 18 punten uit de eerste 6 wedstrijden en zetten die lijn het gehele seizoen voort. Als het heel even tegenzit, krijgen de godenzonen hulp van Tim van SJC. En daardoor komt het kampioenschap nooit in gevaar. Het uitduel tegen concurrent Teylingen 3 (2-1 winst) op 8 december 2002 is beslissend. Tegen HBS 6 haalt HVV 4 nog een huzarenstukje uit door een 2-0 achterstand om te buigen in 4-3 winst.